ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 

Α) ΒΥΖΑΝΤΙΟ

11ος αιώνας :

Οσιος Λουκάς 

Νέα Μονή Χίου 

Μονή Δαφνίου 

Μακεδονική Σχολή

(11ος-13ος αιώνας . Κέντρα ¨Θεσσαλονίκη -Σερβία ( Νέρεζι , Μιλέσοβο , Κουρμπίνοβο ) : Αναγέννηση ( επίδραση Ελληνικής Τέχνης , Στοιχεία ρεαλισμού , όγκος , κίνηση , έκφραση )

Άγιος Παντελεήμονας , Νέρεζι 

Μιλέσοβο 

Κουρμπίνοβο 

Εμμανουήλ Πανσέληνος 13ος αιώνας

Παλαιολόγεια Ζωγραφική : 

https://cognoscoteam.gr/%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1/?fbclid=IwAR3yLcylCbfzrS3N33F7pMXVhpBtLmCmaJaNLxSwECvxuYqXqyigiwFpf8k

Μονή της Χώρας ( Καχριέ Τζαμί ) 14ος αιώνας 

Μυστράς 13ος - 14ος 

Κρητική σχολή  15ος 16ος αιώνας 

Θεοφάνης ο Κρης 16ος αιώνας 

 

ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ 

ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΏΠΗ 

Εκκλησία της Ρώμης  ( 7ος-8ος αιώνας ) :

https://www.youtube.com/watch?v=GoWy1V6GSyE

Γρηγοριανό μέλος :

Επί Καρλομάγνου , μίξη της Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ρώμης με Γαλατικές παραδόσεις .Μετά τον 10ο αιώνα εγγράφονται με μουσικά σύμβολα .

Ύμνοι από Κιστερσιανή Μονή 

https://www.youtube.com/watch?v=2OiPTT9-UKA

Αββαείο της Σολεμ 

https://www.youtube.com/watch?v=nhaffKCNh5s

Ξεκινά η πολυφωνία (organum , motet , λειτουργίες )

https://www.youtube.com/watch?v=ngCRm7uLirA (organum Leotin )

https://www.youtube.com/watch?v=xCTo6pVHZkM  (organum Perotin )

Ars Antiqua : Σχολή της Παναγίας των Παρισίων ( Leontin , Perotin) 110ς-12ος

https://www.youtube.com/watch?v=4UOLFBaiolw&list=OLAK5uy_mUnm8GXck6La4R-2CMHirV-dvgGzJgJI0

10-13ος αιώνας : κοσμική μουσική μονοφωνική : Τροβαδούροι , τρουβέροι , minnesinger , golliards )

Carmina Burana (golliards):

https://www.youtube.com/watch?v=6d2NdwO9rp0&list=PLNlWCYQuYtc-ZNyxIXBTeVBk4Bnhwwjxa

Minnesinger : 

Tραγουδιστές που τραγουδούν τον αυλικό έρωτα στην Γερμανία .Προέρχονται από την παράδοση των Τροβαδούρων (Γαλλία)

https://www.youtube.com/watch?v=-eWO3QPEpqw

Trobadours Τροβαδούροι 

Εμφανίζονται  τον 11ο αιώνα μέσα στις αριστοκρατικές αυλές στην Νότια Γαλλία . Εξαπλώνεται η συνήθεια σε όλη την Ευρώπη .Είναι συνθέτες - ποιητές (επική και λυρική ποίηση )-τραγουδιστές . Θέματα : Ιπποσύνη και Αυλικός Έρωτας. Ακμή τον 13ο αιώνα . Τρουβέροι ονομάζονται οι μουσικοί /τραγουδιστές της Βόρειας Γαλλίας .

https://www.youtube.com/watch?v=XZOE0hOLClg

https://www.youtube.com/watch?v=RQ_586CLHDM

 ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ :

Χρόνος :15ος και 16ος αιώνας 

 Τόπος :Δυτική Ευρώπη 

http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/8976

Στροφή στον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό ( Ορθός Λόγος - Ανθρωποκεντρισμός)

ΣΕΦΕΡΗΣ

https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=1

Το ύφος μιας μέρας

We plainly saw that not a soul lived in that fated vessel! EDGAR ALLAN POE

Το ύφος μιας μέρας που ζήσαμε πριν δέκα χρόνια σε ξένο τόποο αιθέρας μιας παμπάλαιης στιγμής που φτερούγισε κι εχάθη σαν άγγελος Κυρίουη φωνή μιας γυναίκας λησμονημένης με τόση φρόνηση και με τόσο κόπο·ένα τέλος απαρηγόρητο, μαρμαρωμένο βασίλεμα κάποιου Σεπτεμβρίου. 5Καινούρια σπίτια σκονισμένες κλινικές εξανθηματικά παράθυρα φερετροποιεία…Συλλογίστηκε κανένας τί υποφέρει ένας ευαίσθητος φαρμακοποιός που διανυκτερεύει;Ακαταστασία στην κάμαρα: συρτάρια παράθυρα πόρτες ανοίγουν το στόμα τους σαν άγρια θηρία·ένας απαυδισμένος άνθρωπος ρίχνει τα χαρτιά ψάχνει αστρονομίζεται * γυρεύει. Στενοχωριέται: α χτυπήσουν την πόρτα ποιός θ’ ανοίξει; Αν ανοίξει βιβλίο ποιόν θα κοιτάξει; Αν ανοίξει την ψυχή του ποιός θα κοιτάξει; Αλυσίδα.10Πού ’ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δυο και τον αποσβολώνει;Λόγια μονάχα και χειρονομίες. Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ’ έναν καθρέφτη κάτω από μια ρυτίδα.Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι η πλήξη απλώνει. Πέθαναν όλοι μέσα στο καράβι, μα το καράβι ακολουθάει το στοχασμό του που άρχισε σαν άνοιξε από το λιμάνι.Πώς μεγαλώσαν τα νύχια του καπετάνιου… κι ο ναύκληρος αξούριστος που ’χε τρεις ερωμένες σε κάθε σκάλα…15Η θάλασσα φουσκώνει αργά, τ’ άρμενα καμαρώνουν κι η μέρα πάει να γλυκάνει.Τρία δελφίνια μαυρολογούν γυαλίζοντας, χαμογελά η γοργόνα, κι ένας ναύτης γνέφει ξεχασμένος στη γάμπια καβάλα. * Fog Say it with a ukulele «Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»γρινιάζει κάποιος φωνογράφος·πες μου τί να της πω, Χριστέ μου,τώρα συνήθισα μονάχος. 5Με φυσαρμόνικες που σφίγγουνφτωχοί μη βρέξει και μη στάξειόλο και κράζουν τους αγγέλουςκι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι. Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους10μα χάμω χνότισαν ομίχλεςδόξα σοι ο θεός, αλλιώς θα πιάναντις φτωχιές μας ψυχές σαν τσίχλες. Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια— Έτσι ζεις; — Ναι! Τί θες να κάνω·15τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοικάτω στης θάλασσας τον πάτο. Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλιαπου κάπου ξέχασαν το χρώματα κάρα μοιάζουν με καράβια20που βούλιαξαν και μείναν μόνα… «Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;Αγάπη, πού ’ναι η εκκλησιά σουβαρέθηκα πια στα μετόχια. 25Α! να ’ταν η ζωή μας ίσιαπώς θα την παίρναμε κατόπιμ’ αλλιώς η μοίρα το βουλήθηπρέπει να στρίψεις σε μια κόχη. Και ποιά είν’ η κόχη; Ποιός την ξέρει;30Τα φώτα φέγγουνε τα φώταάχνα! δε μας μιλούν οι πάχνεςκι έχουμε την ψυχή στα δόντια. Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;Η μέρα φόρεσε τη νύχτα35όλα ειναι νύχτα, όλα ειναι νύχτακάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα… «Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…»Βλέπω τα κόκκινά της νύχιαμπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν40και τη θυμάμαι με το βήχα. Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924

 ΑΝΑΤΡΕΞΤΕ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ ΑΠΟ ΠΕΡΣΙΝΑ ΜΕΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ :

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/05/1-2-13.html

(Αρχαία Ελληνική Κλασική Τέχνη )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/05/1-2-14.html

 (Αγγειογραφία )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/03/1-2_26.html 

 ( Η γιορτή των Ανθεστηρίων )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/04/1-2-9-httpslearningapps.html 

(ένα παιχνίδι )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/04/1-2-6-6.html 

 ( Η Επανάσταση του Κλεισθένη )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/04/1-2-8-on-line.html 

 ( Κλεισθένης)

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/04/1-2-7.html 

 ( Η Πολιτική οργάνωση στην Αθήνα κατά την Κλασική περίοδο)

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/04/1-2-5-1-2.html

 ( Η εκπαίδευση των παιδιών στην Αρχαία Αθήνα )

https://anoikeiosi.blogspot.com/2020/05/1-2-10.html   

 (  Κοινωνική ισορροπία στην Εποχή του Περικλή )

http://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/8828

  ( Αθήνα και Σπάρτη )

 

«Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας..»

Δώρα Μαργέλη 

Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας.

Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.

Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητά μας, η ελευθερία μας, τα όρια της ελευθερίας μας, η μουσική που ακούμε, η γλώσσα του σώματός μας, το πόσο αγαπάμε να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε, να διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά.

Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο.

Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας, το να ποτίσουμε μια άγνωστη γλάστρα, το να φροντίζουμε την πίσω όψη του σπιτιού μας.

Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουν με το θηρίο.

Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και στους συστημικούς, παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.

Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται το μέσα σου για το κοινό καλό.

Για το ωραίο και τη σωτηρία του.

 

 ΑΞΙΖΕΙ .......

ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΥΛΗ ΜΑΣ ...

ΑΛΛΑ ... ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 200 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 

Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ :

Με την Μαρία Ευθυμίου 

https://www.ertflix.gr/docs/keimena-toy-21-ep2-i-filiki-etaireia/

 11 ΜΑΪΟΥ 330   :

 ΤΟ ΓΕΝΝΕΘΛΙΟΝ

 ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΟΛΕΩΣ

Για το Γενέθλιον της Κωνσταντίνου-πόλεως, που σύμφωνα με τη χιλιόχρονη παράδοση εορταζόταν στις 11 Μαΐου κάθε χρόνου (απόσπασμα από το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά, «Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα από την εποχή του Χαλκού έως τις αρχές του 20ού αιώνα, έκδ. της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανόραμα, Αθήνα 1991, δεύτερη επαυξημένη έκδοση 2001), για να μην ξεχνιόμαστε και να μην ξεχνούμε.

«Η διφυής και δισυπόστατη Κωνσταντίνου πόλις.

Η ιστορική τομή στην εξέλιξη της ελληνορωμαϊκής πόλεως [δηλ. του αρχαίου Βυζαντίου] χρονολογείται από το φθινόπωρο του 324 και συνδέεται άμεσα με την κορύφωση και την κατάληξη της σύγκρουσης ανάμεσα στους συναυτοκράτορες Κωνσταντίνο και Λικίνιο, όταν η Αδριανούπολις, το Βυζάντιον-Αντωνίνια, η Χρυσούπολις στη μικρασιατική ακτή απέναντι κι ολόκληρη η περιοχή της Προποντίδας ως τα Δαρδανέλλια, μεταβλήθηκαν σε θέατρο μαχών και ναυμαχιών. Ο Λικίνιος νικήθηκε κατά κράτος σε στεριά και θάλασσα τον Σεπτέμβριο του 324.

Ο μονοκράτωρ Κωνσταντίνος, κύριος μιας επικράτειας που εκτεινόταν από τη Βόρειο Αγγλία ως την Ερυθρά Θάλασσα κι από τις υπώρειες του Άτλαντα ως τις υπώρειες του Καυκάσου, μπορούσε τώρα να μεταφέρει την πρωτεύουσά του στη ρωμαιοκρατούμενη ελληνική Ανατολή. Να μεταφέρει ή να οικοδομήσει την πρωτεύουσα της νέας Αυτοκρατορίας που είχε οραματιστεί, όταν αποφάσισε ότι ήταν αναγκαίο να εγκαταλείψει την εκβαρβαρισμένη Δύση.

‘Θα ακολουθήσω τη δύναμη που με οδηγεί προς την Ανατολή’, είχε κάποτε ομολογήσει, χωρίς ποτέ να διευκρινίσει αν ήταν ο Αήττητος Ήλιος ή ο Θεός των Χριστιανών η δύναμη που τον οδηγούσε στις αρχές του αυτοκρατορικού του βίου από την Αγγλία στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, κι από κει στη Νοτιοανατολική, για να καταλήξει το 324 στην Προποντίδα. Από τη Βιθυνία άλλωστε καταγόταν η μητέρα του, μια Ελληνίδα ταπεινής καταγωγής αλλά με εξαιρετικά δυναμική ιδιοσυγκρασία. Και ο ίδιος είχε περάσει τα νιάτα του σε ‘χρυσή’ ομηρεία στη Νικομήδεια, την ελληνική μεγαλούπολη της Βιθυνίας όπου είχε εγκατασταθεί ο μέγας μεταρρυθμιστής –και μέγας διώκτης των Χριστιανών– αυτοκράτορας Διοκλητιανός (284-305). Συνοδεύοντάς τον στις ανατολικές του περιοδείες, ο νεαρός Κωνσταντίνος ήρθε σε επαφή και με τον κυρίαρχο ελληνικό κόσμο της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Αιγύπτου.

Ύστερα από μια μακρά περίοδο βασιλείας άξεστων και απαίδευτων αυτοκρατόρων, προερχόμενων από υπανάπτυκτες περιοχές ή φτωχές συνοριακές επαρχίες που τροφοδοτούσαν με γεροδεμένους άντρες το στράτευμα, ο γιος του Ιλλυριού συναυτοκράτορα Κωνστάντιου Χλωρού ήταν ο πρώτος Ρωμαίος εστεμμένος με ελληνική ρίζα και, το κυριότερο, δεν ήταν άμοιρος ελληνικής εμπειρίας και παιδείας. Θεμελιώνοντας τη Νέα Ρώμη στη νοτιοανατολική απόληξη της θρακικής πεδιάδας που κατεβαίνει από τον Δούναβη, εκεί όπου οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει την πόλη του Βύζα, το Βυζάντιον, πριν από δέκα αιώνες, η δισυπόστατη και διφυής αυτή προσωπικότητα άλλαξε τη ροή της ιστορίας, καθώς μαζί με τον θεμέλιο λίθο της πόλεως έθετε και τα θεμέλια για τη δημιουργία της Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως –ή Βυζαντινής, όπως καθιερώθηκε να λέγεται χρόνους πολλούς μετά την Άλωση.

Ο πολισμός, τελετή θεμελίωσης, της κωνσταντίνειας πρωτεύουσας έγινε στις 8 Νοεμβρίου του 324, «μεσούντος του Σκορπιού» κατά πώς είχαν συμβουλεύσει οι αυλικοί αστρολόγοι τον Αυτοκράτορα. Το πρώτο στάδιο της οικοδόμησης των απαραίτητων έργων διήρκεσε περίπου έξι χρόνια. Οι γιορτές των εγκαινίων της Κωνσταντίνου-πόλεως άρχισαν στις 11 Μαΐου του 330, «μεσούντος του Ταύρου». Σαράντα ημέρες αργότερα, όταν έληξε ο πάνδημος εορτασμός, οι οικοδόμοι επέστρεψαν στα εργοτάξια. Τα μεγάλα δημόσια έργα συνεχίστηκαν στη διάρκεια των επόμενων διακοσίων πενήντα χρόνων.

Από την πρωτοβυζαντινή φυσιογνωμία της Πόλεως σώζονται ελάχιστα ίχνη. Ακόμα λιγότερα, και πολύ θλιβερότερα, είναι τα σωζόμενα κατάλοιπα του μεσοβυζαντινού και υστεροβυζαντινού της βίου. Από τα εκατοντάδες εκκλησιαστικά κτίσματα διασώθηκαν γύρω στα τριάντα –όσα έγιναν μουσουλμανικά τεμένη κι έτσι διατήρησαν τουλάχιστον την κτιριακή τους όψη, με μικρές ή μεγαλύτερες αλλοιώσεις. Από τα δεκάδες αυτοκρατορικά παλάτια, τα εκατοντάδες δημόσια οικοδομήματα και τους χιλιάδες πλούσιους οίκους δεν απόμειναν παρά μηδαμινά θρύψαλα. Τα λιμάνια επιχωματώθηκαν. Τα θαλάσσια τείχη του Κεράτιου γκρεμίστηκαν, της Προποντίδας καταρρέουν. Οι μυριάδες κίονες και τα πολυτελή μάρμαρα, όσα γλίτωσαν από τις αρπαγές των Βενετών το 1204, χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση νέων κτισμάτων. Οι αλλεπάλληλοι σεισμοί και οι τρομακτικές πυρκαγιές ολοκλήρωσαν την καταστροφή, την οποία είχε ήδη υποστεί η Βασιλεύουσα από το 1204 μέχρι το 1453 και από το 1453 μέχρι το 1544, όταν έφτασε στην Πόλη ο πολυμαθής ουμανιστής Petrus Gyllius. Ο απεσταλμένος του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Α´ επιδόθηκε στην ανίχνευση των λιγοστών λειψάνων, όσων δεν είχαν ακόμα εξαφανιστεί, και στην περιγραφή πολύτιμων τοπογραφικών δεδομένων.

Πέρα από ένα μέρος του εντυπωσιακού υδρευτικού δικτύου, τα ορατά μνημεία που διατηρούν μέχρι σήμερα κάτι από τη λαμπρή πρωτοβυζαντινή μορφή τους είναι τα δύο εκείνα κτίσματα τα οποία είχαν επιλέξει οι ίδιοι οι Βυζαντινοί για να συμβολίσουν την ουσία της πρωτεύουσάς τους: η Αγία του Θεού Σοφία και τα θεοφρούρητα Χερσαία Τείχη.

Αλλά η φορτισμένη μνήμη ξεπερνά τα μεγέθη και τις περιπέτειες του κτιστού κόσμου. Ο άκτιστος κόσμος βρίσκεται πάντα εκεί. Και η πόλις του Κωνσταντίνου, θεμελιωμένη στο αρχαιοελληνικό Βυζάντιον και κτισμένη από την πανσπερμία των εθνών της Υστερορωμαϊκής εποχής, νωχελικά απλωμένη μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ανάμεσα στις ελληνικές θάλασσες της πρωτοχριστιανικής Οικουμένης –την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, την Προποντίδα και τον Εύξεινο–, θα παραμένει διφυής και δισυπόστατη, όπως το είχαν προβλέψει οι πολυθεϊστές αστρολόγοι που συμβούλεψαν τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα να την προικίσει με τα χαρίσματα του υδροχαρή Σκορπιού και του γήινου Ταύρου. Βοός-πόρος [Βόσπορος] άλλωστε ονομάζεται το θαλασσινό στενό από το οποίο εξαρτάται η ζωή της μαγικής αυτής πόλης. Τον ελέγχει και ελέγχεται από τα νερά του καθώς γερνούν μαζί, μετρώντας τα ψάρια που λιγοστεύουν και τα απόβλητα που πληθαίνουν.»

Αυτά βέβαια γραμμένα πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια. Σήμερα, εν μέσω απανωτών καταρρεύσεων πάσης φύσεως, δεν μένει παρά να θυμηθούμε το Γενέθλιον. Τα επίσημα «γενέθλια» μιας αρχαιοελληνικής πόλεως, η οποία, αλλάζοντας χαρακτήρα έντεκα αιώνες μετά την αρχική ίδρυσή της, άλλαξε και τη ροή της παγκόσμιας Ιστορίας.